ذره تا خورشید امکان جمله حیرت زاده اند

جز به دیدار تو چشم هیچکس نگشاده اند

خلق آنسوی فلک پر می زند اما هنوز

چون نفس از خلوت دل پا برون ننهاده اند

یکدل اینجا فارغ از تشویش نتوان یافتن

این منازل یکسر از آشفتگیها جاده اند

چون حباب آزاداصعان هم دپن دریای وهم

در ته باری که بر دل نیست دوشی داده اند

جلوهٔ او عالمی را خودپرست وهم کرد

حسن پرکار است و این آیینه ها پر ساده اند

شمع سان داغ وگداز و اشک و آه و سوختن

هم به پایت تا ز پا ننشسته ای استاده اند

این طربهایی که احرام امیدش بسته ای

چون طلسم رنگ گل یکسر شکست آماده اند

مطلب عشاق نافهمیده روشن می شود

در پر عنقاست مکتوبی که نفرستاده اند

راز مستان کیست تا پوشد که این حق مشربال

خون منصوری دو بال جوش چندین باده اند

پرسش احوال ما وصف خرام ناز تست

عاجزان چون سایه هرجا پا نهی افتاده اند

بی سیاهی نیست بیدل صورت ایجاد خط

یک قلم معنی طرازان تیره بختی زاده اند